Tomb Raider: Anniversary - oficjalny remake pierwszej części Tomb Raidera, gra komputerowa z gatunku TPP, wykonany przez firmę Crystal Dynamics. Gruntownie poprawia on oprawę graficzną i dźwiękową, pozostawiając fabułę i ogólny filozofię rozgrywki takimi jak w 1996 roku. Gra została wyposażona w nowy sposób sterowania z Tomb Raider: Legend i możliwość balansowania Lary na kładce znaną z Tomb Raider 5: Chronicles. Gra podobnie jak jej pierwsza część pozwala zwiedzić rozbudowane i dopracowane lokacje takie jak Peru, Grecja, Egipt oraz Atlantydę. Twórcy gry chcieli dać szanse tym fanom Lary, którzy nie mieli okazji zagrać w pierwszą jej odsłonę, a także pozmieniali niektóre miejsca (starając się przy tym możliwie nie ingerować w fabułę), aby dać szansę też tym, którzy nadal mają pierwszą część Tomb Raider. Podobnie jak w oryginale, można zwiedzić posiadłość Croftów, która została znacznie bardziej dopracowana - koresponduje ona jednak z posiadłością z Tomb Raider: Legend oraz filmową wersją, nie zaś oryginałem. W miarę postępów w grze dochodzą bonusy w postaci filmików, muzyki, strojów dla panny Croft, kodów, komentarzy, itp.
Fabuła
Lara jako dziewięciolatka przeżyła katastrofę lotniczą w Himalajach, gdzie była świadkiem tajemniczej śmierci swojej matki. Po tym, jak cudem przetrwała podczas samotnej, dziesięciodniowej podróży z miejsca katastrofy do Katmandu, spędziła resztę dzieciństwa pod troskliwym okiem swego ojca Richarda Crofta, słynnego archeologa i hrabiego Abbingdonu. Kiedy miała osiemnaście lat, zmarł jej ojciec, po którym odziedziczyła majątek Croftów i tytuł hrabiny Abbingdonu. Od tego czasu Larą kieruje żądza odkrycia tajemnic zamierzchłej przeszłości naszej planety. Ma nadzieję, że odkrycia te pomogą jej zrozumieć przyczynę śmierci jej rodziców. Lara zostaje wynajęta przez Jacqueline Natle, bogatą bizneswoman. Zleca ona Larze odnalezienie w Peru grobowca Qualopeca - władcy mitycznej Atlantydy - oraz pochowanego razem z nim jednego z trzech części Scionu Atlantydy (w polskim tłumaczeniu "Dziecięcia Atlantydy"). Gdy Lara po licznych perypetiach (łącznie z potyczkami z dinozaurami, które najwyraźniej nie pogodziły sie w tej okolicy ze swoim wymarciem) dociera do grobowca i zdobywa pierwszy fragment artefaktu, zjawia się człowiek Natli, niejaki Larson. Próbuje on odebrać fragment od dzielnej pani archeolog i równocześnie ją zabić. Ta jednak obezwładnia przeciwnika i wyciąga od niego informacje na temat trwających równocześnie poszukiwań drugiego fragmentu. Kierowana wrodzoną ciekawością Lara postanawia odnaleźć pozostałe części Scionu. Chcąc dowiedzieć się czegoś więcej dokonuje efektownego włamania do biura Natli, gdzie poznaje lokacje kolejnego elementu - ruiny monastyru świętego Franciszka w Grecji. Na miejscu jest już rywal Lary, Pierre Dupont - podobny do niej łowca skarbów. Wnętrze klasztoru okazuje się kryć korytarze prowadzące do pałacu mitycznego króla Midasa, a stamtąd - do grobowca Tihocana, drugiego z władców Atlantydy. Pierre wyprzedza Larę nieustannie "o krok" w drodze do artefaktu. Uruchamia przy tym swego rodzaju system obronny, co kończy się dla niego tragicznie. Lara łączy posiadane fragmenty Scionu, a jej oczom ukazuje się wizja osądu nad jednym z władców Atlantydy oraz miejsce ukrycia ostatniej części artefaktu - egipską świątynie. Po przejściu najeżonego pułapkami, dzikimi zwierzętami i mumiami kompleksu panna Croft zdobywa ostatni element układanki. Łącząc posiadane części Scionu, ogląda zakończenie poprzedniej wizji. Okazuje się, że skazaną na wieczne potępienie władczynią jest nie kto inny jak Natla. Gdy tylko Lara odzyskuje świadomość, otoczona zostaje przez ludzi Natli, którzy uprzednio, korzystając z okazji, pozbawili broni oraz artefaktu pannę Croft. Natla rozkazuje zabić Larę, ta jednak cudem ucieka i rusza w pościg za swoimi przeciwnikami. Dostaje się na jacht, którym Natla ze swoją świtą dopływa do tajemniczej wyspy, na której znajduje się niewielka kopalnia, będąca własnością korporacji Natli. Niemal natychmiast po odzyskaniu broni dzielna archeolog jest zmuszona do konfrontacji z Larsonem. Mimo wewnętrznych rozterek zabija go, co jednak nie pozostaje bez echa na jej sumieniu. Wkrótce też przyjdzie jej stoczyć walkę z pozostałymi gorylami Natli. Ci jednak giną, walcząc ze sobą. Lara nabiera coraz większych wątpliwości co do słuszności własnych działań. Kopalnia szybko przekształca się w korytarze starożytnego kompleksu. Po wyczerpujących walkach z stworzonymi przy pomocy Scionu potworami Lara dociera na szczyt piramidy, gdzie odbywa rozmowę z Natlą. Walcząc z samą sobą oraz chęcią zdobycia artefaktu, panna Croft niszczy Scion, a następnie zrzuca Natlę do lawy. Po uszkodzeniu artefaktu cały kompleks zaczyna się walić, a nie rozwinięci do końca "żołnierze" Natli wykluwają się. Wreszcie Lara dociera do wyjścia z kompleksu. Tam czeka na nią jednak Natla. Poparzona, jednak jak sama stwierdza - nie można jej zabić. W wyniku walki oraz postępującego zniszczenia budowli Lara zrzuca na Natlę filar, a następnie ucieka z wyspy, która przestaje istnieć w malowniczej eksplozji. Panna Croft staje za sterem jachtu i odpływa. W ostatnim ujęciu spogląda na swoje palce, którymi niedawno pociągała za spust i uśmiecha się tajemniczo...